17 - 18 Σεπτεμβρίου 2011
Είπα στον εαυτό μου να ανέβω στην κορυφή του Ολύμπου στον Μύτικα από το Λιτόχωρο και πίσω, χωρίς να φάω και να πιώ. Δεν πήρα μαζί μου νερό, τροφές. Έψαξα να βρω κάποιον φίλο που ξέρει τη διαδρομή, αλλά τίποτα. Έψαξα στο διαδίκτυο συλλόγους ορειβατών, αν έχουν πρόγραμμα να πάνε πάνω αυτές τις μέρες, τίποτα. Και έτσι πήγα μόνος μου.
Μελέτησα τη διαδρομή στο διαδίκτυο. Υπάρχει σελίδα ''Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Ολύμπου'' - ''Ορεινές διαδρομές'', εδώ είναι η διεύθυνσή του.
Ανέβηκα στον Όλυμπο (Λούκι - Μύτικας, δεύτερη πιο επικίνδυνη διαδρομή στον κόσμο μετά από Έβερεστ. Έβερεστ - βαθμός επικινδυνότητας - 5,0. Λούκι - Όλυμπος - βαθμός επικινδυνότητας - 4,6) από Λιτόχωρο μέχρι πάνω χωρίς να φάω και σχεδόν χωρίς να πιο νερό. Ήπια περίπου ένα - το πολύ ενάμιση ποτήρια νερό στη διαδρομή, όχι επειδή διψούσα, αλλά επειδή ήταν από τον ποταμό Ενιπέα, πολύ καθαρό και κρύο. Σε όλη την διάρκεια της διαδρομής, εκτός από 100 - 150 μέτρα στο γυρισμό πριν το Λιτόχωρο, φορούσα μόνο πέδιλα καλής ποιότητας, βερμούδα, τίποτα άλλο. Δεν φορούσα κάλτσες.
Όταν ανέβαινα, κουραζόμουν που και που μέχρι τα Πριόνια (1100 μ.), από τα Πριόνια μέχρι το δεύτερο καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός (
Δεύτερη μέρα διαδρομής, από Σπήλιος Αγαπητός - Ζωνάρια - Λούκι - Μύτικας (2, 917 μέτρα).
Κατέβασμα - Μύτικας - Σπ. Αγαπητός. Εκεί έφαγα στις 12 το μεσημέρι 2 μπανάνες που αγόρασα στο καταφύγιο. Στη συνέχεια Πριόνια - Λιτόχωρο. Έφαγα μία μπανάνα στην διαδρομή που αγόρασα και ήπια 2 πορτοκαλάδες.
Στο κατέβασμα μέχρι τα Πριόνια, ήταν εντάξει. Που και που κουραζόμουν λίγο. Μετά στο κατέβασμα άρχισαν να κουράζονται τα πόδια πολύ, τι να σας πω. Όλο το βάρος του σώματος έπεφτε στα πόδια. Έπρεπε να είχα μπαστούνια ορειβασίας για την τόσο μεγάλη και δύσκολη διαδρομή, έχει πάρα πολλά σκαλοπάτια και ανεβοκατεβάσματα, (οι περισσότεροι, μπορεί και 100%, ήρθαν με τα αμάξια στα Πριόνια, ανέβηκαν στο Σπ. Αγαπητός, κοιμήθηκαν εκεί και την επόμενη πήγαν στον Όλυμπο, κατέβηκαν μετά στα Πριόνια και έφυγαν πάλι με τα αμάξια).
Όταν έφτασα το βράδυ 9 και τέταρτο στο Λιτόχωρο, τα πόδια πονούσαν αφάνταστα. Δεν μπορούσα να περπατήσω καθόλου. Ήμουν σχεδόν πτώμα, αλλά χαιρόμουν, ότι κατέκτησα το βουνό των Θεών. Η διαδρομή για πάνω και κάτω ήταν φανταστική. Σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής περνάς από το πυκνό δάσος, πεύκα, οξυές και έλατα, ξύλινες γεφυρούλες. Τι να σας πω. Πολύ ωραία. Όταν ήρθα στο σπίτι δεν έφαγα, ούτε ήπια κάτι.
Ορεινές διαδρομές : Λιτόχωρο - Πριόνια
Ορεινές διαδρομές : Πριόνια - Καταφύγιο "Σπήλιος Αγαπητός"
Ορεινές διαδρομές : Καταφύγιο "Σπήλιος Αγαπητός" - Λούκι - Μύτικας
Είπα στον εαυτό μου να ανέβω στην κορυφή του Ολύμπου στον Μύτικα από το Λιτόχωρο και πίσω, χωρίς να φάω και να πιώ. Δεν πήρα μαζί μου νερό, τροφές. Έψαξα να βρω κάποιον φίλο που ξέρει τη διαδρομή, αλλά τίποτα. Έψαξα στο διαδίκτυο συλλόγους ορειβατών, αν έχουν πρόγραμμα να πάνε πάνω αυτές τις μέρες, τίποτα. Και έτσι πήγα μόνος μου.
Μελέτησα τη διαδρομή στο διαδίκτυο. Υπάρχει σελίδα ''Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Ολύμπου'' - ''Ορεινές διαδρομές'', εδώ είναι η διεύθυνσή του.
Ανέβηκα στον Όλυμπο (Λούκι - Μύτικας, δεύτερη πιο επικίνδυνη διαδρομή στον κόσμο μετά από Έβερεστ. Έβερεστ - βαθμός επικινδυνότητας - 5,0. Λούκι - Όλυμπος - βαθμός επικινδυνότητας - 4,6) από Λιτόχωρο μέχρι πάνω χωρίς να φάω και σχεδόν χωρίς να πιο νερό. Ήπια περίπου ένα - το πολύ ενάμιση ποτήρια νερό στη διαδρομή, όχι επειδή διψούσα, αλλά επειδή ήταν από τον ποταμό Ενιπέα, πολύ καθαρό και κρύο. Σε όλη την διάρκεια της διαδρομής, εκτός από 100 - 150 μέτρα στο γυρισμό πριν το Λιτόχωρο, φορούσα μόνο πέδιλα καλής ποιότητας, βερμούδα, τίποτα άλλο. Δεν φορούσα κάλτσες.
Όταν ανέβαινα, κουραζόμουν που και που μέχρι τα Πριόνια (1100 μ.), από τα Πριόνια μέχρι το δεύτερο καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός (
Δεύτερη μέρα διαδρομής, από Σπήλιος Αγαπητός - Ζωνάρια - Λούκι - Μύτικας (2, 917 μέτρα).
Κατέβασμα - Μύτικας - Σπ. Αγαπητός. Εκεί έφαγα στις 12 το μεσημέρι 2 μπανάνες που αγόρασα στο καταφύγιο. Στη συνέχεια Πριόνια - Λιτόχωρο. Έφαγα μία μπανάνα στην διαδρομή που αγόρασα και ήπια 2 πορτοκαλάδες.
Στο κατέβασμα μέχρι τα Πριόνια, ήταν εντάξει. Που και που κουραζόμουν λίγο. Μετά στο κατέβασμα άρχισαν να κουράζονται τα πόδια πολύ, τι να σας πω. Όλο το βάρος του σώματος έπεφτε στα πόδια. Έπρεπε να είχα μπαστούνια ορειβασίας για την τόσο μεγάλη και δύσκολη διαδρομή, έχει πάρα πολλά σκαλοπάτια και ανεβοκατεβάσματα, (οι περισσότεροι, μπορεί και 100%, ήρθαν με τα αμάξια στα Πριόνια, ανέβηκαν στο Σπ. Αγαπητός, κοιμήθηκαν εκεί και την επόμενη πήγαν στον Όλυμπο, κατέβηκαν μετά στα Πριόνια και έφυγαν πάλι με τα αμάξια).
Όταν έφτασα το βράδυ 9 και τέταρτο στο Λιτόχωρο, τα πόδια πονούσαν αφάνταστα. Δεν μπορούσα να περπατήσω καθόλου. Ήμουν σχεδόν πτώμα, αλλά χαιρόμουν, ότι κατέκτησα το βουνό των Θεών. Η διαδρομή για πάνω και κάτω ήταν φανταστική. Σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής περνάς από το πυκνό δάσος, πεύκα, οξυές και έλατα, ξύλινες γεφυρούλες. Τι να σας πω. Πολύ ωραία. Όταν ήρθα στο σπίτι δεν έφαγα, ούτε ήπια κάτι.
| ΛΙΤΟΧΩΡΟ - ΠΡΙΟΝΙΑ |
Νο1
|
| Διάρκεια: 5 ώρες | |
| Υψομ. Διαφορά: 740 μ. | |
| Διαδρομή μέτριας δυσκολίας | |
| Μήκος: 9 Km |
Ορεινές διαδρομές : Πριόνια - Καταφύγιο "Σπήλιος Αγαπητός"
| ΠΡΙΟΝΙΑ - ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ «ΣΠΗΛΙΟΣ ΑΓΑΠΗΤΟΣ» |
Νο2
|
| Διάρκεια: 3 ώρες | |
| Υψομ. Διαφορά: 1000 μ. | |
| Διαδρομή μέτριας δυσκολίας | |
| Μήκος: 4,5 Km |
Ορεινές διαδρομές : Καταφύγιο "Σπήλιος Αγαπητός" - Λούκι - Μύτικας
| ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ «ΣΠΗΛΙΟΣ ΑΓΑΠΗΤΟΣ» - ΛΟΥΚΙ -ΜΥΤΙΚΑΣ |
Νο4
|
| Διάρκεια: 3 ώρες | |
| Υψομ. Διαφορά: 818 μ. | |
| Διαδρομή δύσκολη - σε σημεία επικίνδυνη | |
| Μήκος: 2,9 Km |
2 σχόλια:
ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΑΡΧΟΣ ΑΛΛΑ ΣΕ ΠΑΩ.
:)
Δημοσίευση σχολίου